قاسم ابن محمد ابن ابی بکر

قاسم بن محمد از بزرگان تابعین و یکی از فقهای سبعه (هفتگانه) در مدینه. کنیه او "ابومحمد"، پدر بزرگ او، ابوبکر است که از خلفای راشدین می باشد. مادرش کنیزی بنام "سوده" و فرزندان قاسم، "عبدالرحمن" و "ام فروه" است. ام فروه بعدا همسر امام پنجم شیعیان " امام محمد باقر (ع) " و مادر امام ششم شیعیان " امام جعفر صادق (ع) " شد و از طرفی امام چهارم حضرت زین العابدین (ع) با قاسم، پسرخاله بودند، زیرا مادر قاسم یکی از دختران یزدگرد ساسانی آخرین پادشاه ایرانی و مادر امام زین العابدین نیز، دختر دیگر یزدگرد بنام "شهربانو" بود.
قاسم بن محمد، محدثی معتمد، و زاهد و افضل اهل زمان خود و فقیه بود. او از بعضی صحابه و از بزرگان تابعین، روایت کرده است. گویند که او صبح زود از خانه خود به مسجد می آمد، اول نماز می خواند و بعد برای پاسخگویی به مردم، می نشست و مردم هم کنار او سئوالات خود را می پرسیدند و گویند که محل نشستن و تدریس او در مسجد پیغمبر بود و بین قبر مطهر پیغمبر و منبر، قرار داشت.
در مورد سال فوت او اختلاف است. بنابر مشهور بین سال 101 تا 108 هـ ق بوده است. او که در اواخر عمر، کور شده بود، در منطقه «فدید» که نزدیک مکه است، در گذشت بعد از مرگش، پسرش تابوت او را برداشت و در منطقه «مشلل» که حدود سه میل با فدید فاصله داشت برد و به خاک سپرد. ابوهاشم جعفری که از اصحاب خاص امام هادی (ع) است از نسل قاسم بن محمدبن ابی بکر می باشد.