روایات وارده در مخلد نبودن اهل توحید در آتش دوزخ

فارسی 3284 نمایش |

اهل توحید همگی به بهشت می روند
مرحوم صدوق در «امالی» از عبدالله بن عباس آورده است که رسول خدا (ص) گفته اند: سوگند به آن که مرا به حق، بشارت دهنده برانگیخته است، خداوند هیچ شخص موحدی را به طور جاودان در آتش عذاب نمی کند، و اهل توحید مورد شفاعت قرار می گیرند و شفاعت درباره آنها پذیرفته است. پس از آن گفتند: چون روز قیامت شود، خداوند امر می کند به مردمانی که اعمالشان در دنیا زشت بوده است به جهنم بروند. آنها می گویند: بار پروردگار ما! چگونه ما را در آتش داخل می کنی درحالی که ما در دنیا تو را به یگانگی و وحدت می پرستیده ایم؟! و چگونه زبان های ما را به آتش می سوزانی در حالی که در دنیا به توحید تو سخن گفته است؟! و چگونه دل های ما را محترق می کنی در حالی که بر کلمه "لا إله إلا الله" گره خورده است؟! و چگونه چهره های ما را آتش می زنی در حالی که برای عظمت تو آنها را به روی خاک مالیده ایم؟! و چگونه دست های ما را می سوزانی درحالی که آنها را به دعا به سوی تو بلند کرده ایم؟!
خداوند جل جلاله می گوید: ای بندگان من! شما در دار دنیا اعمال زشتی انجام داده اید که پاداش آنها جهنم است! آنها می گویند: ای پروردگار ما! آیا عفو تو بزرگتر است یا گناهان ما؟! خداوند می فرماید: بلکه عفو من بزرگتر است! آنها می گویند: آیا رحمت تو واسع تر و گشاده تر است یا گناهان ما؟! خداوند عزوجل می فرماید: بلکه رحمت من واسع تر است! آنها می گویند: آیا اقرار و اعتراف ما به وحدت و یگانگی تو بزرگتر است یا خطاهای ما؟! خداوند عزوجل می فرماید: بلکه اقرار و اعتراف شما به توحید من بزرگتر است! آنها می گویند: بار پروردگارا! بنابراین باید رحمت گشاده تو و عفو واسع تو که همه چیز را فرا گرفته است و بر هر چیز گسترده گردیده است، ما را نیز شامل شود!
خداوند جل جلاله می فرماید: ای فرشتگان من! سوگند به عزت و جلال خودم که من هیچ گاه آفریده ای را نیافریده ام که در نزد من محبوب تر باشد از آن آفریده ای که به توحید و یگانگی من اقرار و اعتراف کند، و بر این که معبودی غیر از من نیست مقر باشد! و من بر عهده و ذمه خود نهاده ام که اهل توحید خودم را در آتش نبرم! بندگان مرا در بهشت داخل کنید.
در «خصال» صدوق از ابوهرون مکفوف (نابینا) روایت است که او گفت: حضرت صادق (ع) به من گفتند: ای اباهرون! خداوند تبارک و تعالی بر نفس خود سوگند یاد کرده است که شخص خائن را هم جوار خود قرار ندهد! من عرض کردم: خائن چه کسی است؟! حضرت فرمود: کسی که به اندازه یک درهم نگاه دارد و در وقت حاجت مؤمن به او ندهد، یا چیزی از اشیای دنیویه و از امور دنیا را بر او ببندد! من عرض کردم: «أعوذ بالله من غضب الله!؛ من پناه می برم به خداوند از غضب او!» حضرت فرمود: خداوند تبارک و تعالی بر جان خود قسم خورده است که سه طایفه را در بهشت خود داخل نکند: اول آنکه رد بر خداوند عزوجل بنماید. دوم آنکه رد بر امام راه هدایت کند. سوم آن که حق مؤمنی را حبس کند و به او نپردازد! من عرض کردم: آیا مراد شما این است که از زیادی مایملک خود به او بدهد؟! حضرت فرمود: باید از جان خود و از نفس خود به او بدهد! و اگر با جان و روح خود درباره آن مؤمن بخل ورزد، از او نیست بلکه شریک شیطان است.

منـابـع

سید محمدحسین حسینی طهرانی- معادشناسی 10- صفحه 620-622

کلیــد واژه هــا

0 نظر ارسال چاپ پرسش در مورد این مطلب افزودن به علاقه مندی ها

0 نظر ارسال چاپ پرسش در مورد این مطلب افزودن به علاقه مندی ها

بـرای اطلاعـات بیشتـر بخوانیـد