هفهاف بن مهند راسبی (مُهَنَّد)

شهیدی که بعد از جنگ به کربلا رسید!
از یاران امام علی و دو فرزندش امام حسن و امام حسین (ع) بود.
از تیره ی راسب، از قبیله ازد بصره بود و به شجاعت در جنگ ها شهرت داشت.
در جنگ های سه گانه ی امام علی (ع) شرکت کرده بود و در جنگ صفین از طرف آن امام فرمانده ی قبیله ی ازد شده بود. پس از شهادت علی (ع)، از یاران امام مجتبی و سپس جزو اصحاب امام حسین (ع) در بصره شد.
در ماجرای قیام حسینی، هفهاف که آن زمان در بصره بود، وقتی خبر حرکت حسین بن علی (ع) از مکه به سمت عراق را شنید، از بصره حرکت کرد اما عصر عاشورا به کربلا رسید، جنگ تمام شده بود و امام حسین (ع) با اصحابش به شهادت رسیده بودند و خیمه های آن حضرت در حال سوختن بود.
رو به لشگر عمرسعد کرد و پرسید: «چه خبر است؟ حسین کجاست؟»
گفتند: «تو کیستی؟»
گفت: «من هفهافم و برای یاری حسین آمده ام.»
گفتند: «مگر هجوم مردم به خیمه گاه حسین را نمی بینی که چگونه زنان و کودکان و اموالش را غارت می کنند؟»
هفهاف همین که این خبر را شنید و از کشته شدن امام خود آگاه شد، چنان شجاعانه به لشگر عمر سعد حمله کرد که عده ی زیادی را کشت و خود، مجروح گشت تا اینکه دشمنان او را محاصره کردند و او را به شهادت رساندند ظاهرا در موقع شهادت، بیش از 50 سال سن داشت!
در هنگام جنگ چنین رجز می خواند:
«یا ایها الجند المجند
انی انا الهفهاف بن مهند
احمی عیالات محمد (ص)؛
ای سپاه مجهز و منظم،
من هفهاف، فرزند مهندم
که از اهل بیت و عترت محمد حمایت می کنم.»