علت احتیاط فقها در صدور فتوا در مسئله پوشش

بی گمان حس احتیاط یکی از موجبات پرهیز از فتوای به جواز نظر و عدم لزوم پوشش است. هر کسی در وجدان خود می داند که دو خصیصه یکی در مرد و یکی در زن وجود دارد، در زن علاقه شدید به تبرج و خود آرایی و خود نمایی و در مرد هوس چشم چرانی و نظر بازی. به قول مجله توفیق: اینکه شعراء، زن را به سرو تشبیه کرده اند نه از جهت اعتدال قامت است بلکه از این جهت است که زن مانند سرو، تابستان و زمستان ندارد، زمستان و تابستان برهنه و عریان بیرون می آید و از آسیب سرما باکش نیست.
در مورد صفت خود نمایی زنان و خصیصه چشم چرانی مردان، ویل دورانت می نویسد: «در میان اعمال انسانی عجیب تر از این نیست که مردان پیرانه سر به دنبال زنان بیفتند و زنان تا دم گور آماده معشوق شدن و محبوب بودن باشند. در رفتار انسانی امری پایدارتر و ثابت تر از نگاه مردان به زنان نیست. ببین این جانور مکار چگونه مراقب شکار خویش است در حالی که خود را به خواندن روزنامه مشغول داشته است. گوش به گفتارش فرا دار و ببین که چگونه درباره صید جاودانی اوست. خیال و تصورش را در نظر آر که چگونه پروانه وار به دور شمع می چرخد. چرا؟ این امر چگونه صورت می گیرد؟ ریشه های این میل عمیق در چیست و چه مراحلی را می پیماید تا به مرحله شکوه و جنون فعلی خود می رسد؟»
آری این حقیقت را که گفتیم نمی توان از نظر دور داشت و از طرفی می دانیم که اصل عفاف و تقوا به طور قطع یکی از اصول مسلم اسلام و از پایه های قوانین اجتماع منزلی است.